Osoby pałające się zawodem spawacza to wykwalifikowani pracownicy, którzy spawają elementy wykonane z: żeliwa, stali, metali nieżelaznych i ich stopów. Wszystko to za pomocą elektrycznego źródła ciepła.
Zgodnie z § 27 rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 27 kwietnia 2000 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych (Dz. U. Nr 40, poz. 470) prace spawalnicze powinny być wykonywane przez osoby posiadające „Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia”, „Świadectwo egzaminu spawacza” lub „Książkę spawacza”. Wszystkie z ww. pozycji wystawiane są w trybie określonym przez odrębne przepisy i polskie normy. W Polsce wszystkie uprawnienia do pracy w zawodzie spawacza uzyskuje się za pomocą odbytych szkoleń i zdanego egzaminu. Wszystkie zasady egzaminowania spawaczy regulowane są przez normę PN-EN 287:1:2005. Potwierdzeniem przebytego i ukończonego szkolenia oraz pomyślnego przejścia egzaminu jest „Świadectwo egzaminu spawacza”, które jest wystawiane zgodnie z wzorami ujętymi w obowiązujących normach. W Polsce organami odpowiedzialnymi za nadawanie spawaczom uprawnień są trzy instytucje: Polski Rejestr Statków, Instytut Spawalnictwa w Gliwicach oraz Urząd Dozoru Technicznego. Świadectwo zdobyte z egzaminu kwalifikacyjnego (nie zaś uprawnienia!) jest ważna przez dwa lata, tylko w przypadku gdy spełnione zostaną odpowiednie warunki: spawacz pracował nieustannie w pełnym zakresie swoich kwalifikacji, nie odbywając przerwy dłuższej niż 6 miesięcy. Jest to potwierdzone przez nadzór spawalniczy, na świadectwie egzaminu spawacza.
